Verplichtingen & eisen

Als zorgverlener zijn er steeds meer richtlijnen waar we ons aan moeten houden. Werk je met volwassenen het zorgprestatiemodel, waarbij je informatie aan de verzekeraar moet verstrekken. In de jeugdwet, moet je zodra je meer financiering wilt of het is een beetje een complexer moet je steeds meer informatie aan de gemeente geven. Dat is af en toe best behoorlijke privé informatie die gevraagd wordt. Naast dat, moet je om überhaupt in aanmerking te komen voor financiering aan best wel het een en ander voldoen. Natuurlijk beroepsinhoudelijke eisen, alhoewel ik soms ook niet geheel snap waarom sommige dingen wel voldoen en andere niet. Maar daarnaast moet je aan beveiligingseisen voldoen, verschillende keurmerken behalen en nog wat meer dingen doen. Voor mij komt er steeds meer zoveel bij kijken, zoveel zaken om rekening mee te houden en zoveel verplichtingen. Dat ik af en toe denk waar gaat het om?

Leuker kunnen we het niet maken maar wel makkelijker?

Ik werk nu al een aantal jaar als regiebehandelaar in de jeugd-GGZ. Als ik soms kijk in sommige dossiers hoeveel tijd ik bezig ben met de praktische zaken voor de financiering of het ervoor zorgen dat de client de juiste zorg krijgt dan denk ik dit gaat toch niet echt over goede zorg? Dit gaat toch niet over wat de client nodig heeft? Als je nagaat in hoeveel zaken dit speelt, als we al deze tijd niet op deze manier hoefden te besteden als zorgverleners, dan is er meer tijd om: Wachtlijsten weg te werken door cliënten te zien! Daarbij is de dure zorgtijd beter besteed dus wat zou dat doen voor de budgetten en tekorten? Wat is het toch een ingewikkeld systeem, en als je denkt dat je het snapt verandert alles weer! Daarbij is het op dit moment ook nog eens zo dat het per gemeente anders geregeld is: de financiering maar ook de eisen aan zorgverleners. Laten we het makkelijker maken met elkaar… kan dat? Ik denk dan altijd aan de belastingdienst slogan van een paar jaar geleden leuker kunnen we het niet maken maar wel makkelijker… Zullen we dat eens gaan doen?

Mijn zorgen om de zorg….

Daarbij is mijn tweede punt, hoe ingewikkeld is het om hulp te krijgen, om te weten wat er nodig is. Hoe verdeeld alles is, ik ben zorgverlener en ik snap niet eens alle onderverdelingen, de verdeeldheid die er is. Ik zoals ik ben betrek het dan op mijzelf ik zal het wel niet snappen, maar af en toe denk ik, jemig wat een ingewikkeld monster van een zorgsysteem hebben we gecreerd. Je hebt jeugdzorg, JeugdGGZ, basis en specialistische, multiproblem gezin, outreachendezorg, preventieve zorg, jeugdhulp, gehandicaptenzorg en ga maar door. Dan heb je daarin nog verschillende stromingen en expertises. Natuurlijk kan je niet alles, en zijn er verschillen in aanpak bij verschillende problemen, maar is het nodig om het allemaal zo op te delen? Is het zo te scheiden? Is dat onderscheid er echt altijd te maken? En is het niet ook misschien zo dat doordat de hulp te lang duurt, te ontoegankelijk is en zo verdeeld is, mensen te laat de juiste hulp krijgen waardoor de problemen oplopen?

Ik zal vast niet alles even gefundeerd opschrijven of benoemen. Maar jongens, jongens, mag ik wel zeggen dat ik het ingewikkeld vind af en toe. Dat mij de moed in de schoenen zakt als ik als ik zie hoeveel mooie dingen er zijn qua aanbod en dat ik denk dit is precies wat deze persoon nodig heeft, maar dat die dan niet voldoet aan de criteria? Of dat elkaars expertise zo in twijfel getrokken wordt? Terwijl ik denk laten we meer gebruik maken van elkaar… natuurlijk moeten we de risico’s weten, en niet zomaar dingen doen, maar soms moeten we wat vaker gewoon doen. Ons realiseren dat door de wachtlijsten of de ontoegankelijkheid de problemen groter kunnen worden. Doordat we bijvoorbeeld iemand met heftige gebeurtenissen die daar enorm last van heeft en belemmerd wordt geen traumabehandeling geven omdat diegene niet voldoet aan de criteria van PTSS, en op dat moment een ander hulpaanbod heeft die dat niet bied… hoeveel hulpverleners/therapeuten/begeleiders/ coaches/ of weet ik veel hoe we onszelf noemen mensen soms hebben, helpt dat??

Dus vandaar dat ik dat steeds vaker denk wat gebeurt er toch met de zorg? Waar zijn wij nou mee bezig? Laten we eerst eens beginnen met een gesprek van mens tot mens, contact maken al is het maar 2 minuten voordat we de problemen in duiken…  En gewoon kijken soms naar wat kan wel, wat past op dit moment…

Dus hier zit mijn drijfveer, ik wil het anders doen. Ik wil als mens met een ander mens kunnen werken. Zonder mij aan allemaal verplichtingen te houden waarmee ik privacy schend of moet kaderen, ik wil kunnen doen wat nodig is en wat kan. En als het niet meer kan samen kijken naar wat wel. Dus ja voor nu richt ik mij daarom op particulieren met mijn eigen praktijk omdat dit is hoe ik wil werken en dat past niet in de bestaande wereld. Dus zit je ergens mee, wat dan ook wat te maken heeft met opvoeding? Zorgen om je kind… neem contact met me op, dan denken we er samen over na! : www.samenzwaluwen.nl