Ik denk weleens ik had de moeder willen zijn voor mijn eerste die ik ben voor mijn derde. Ik ben nu ontspannender. Ik schrik minder snel van elke gekke ademhaling. Maar vooral probeer ik het minder te doen zoals ik denk dat anderen vinden dat het moet. Ik heb geleerd dat ik mijn eigen kind mag volgen maar nog belangrijker ik mag mijn instinct volgen. Ik mag vertrouwen op ons.
Soms denk ik goh, wat oneerlijk eigenlijk. Net was ik namelijk mijn derde aan het wiegen, hij is bijna 2. Dan kijk ik naar hem en dan denk ik wat is hij klein. Toen mijn oudste die leeftijd had vond ik hem een reus, zo groot, zo zelfstandig logisch natuurlijk toen had ik immers ook al een baby van 3 a 4 maanden. Toen mijn tweede deze leeftijd had, was ik beperkt door mijn hoogzwangere buik. Toen vond ik hem nog klein maar kon ik hem niet die optillende wiegende aandacht die nummer 3 kijkt. Is dit erg?
De bril bepaalt hoe je met de situatie omgaat.
Dat ligt eraan, met welke bril op zou ik er naar kijken, met de bril van oh wat was ik minder goed toen. Wat heb ik mijn twee oudste toch tekort gedaan? Waarop mijn man zei of juist arme derde, die ‘’moet’’ langer klein zijn. Ga ik mijzelf beperken in deze gedachten dan houd ik mijzelf klein, dan ga ik denken dat ik dingen fout heb gedaan. Dat ik een mindere moeder ben of was.
Er is geen waarheid, je bent de moeder die je kan zijn op dit moment. Leven in het hier en nu, en als je voelt dat dit niet goed genoeg is of dat je wat hebt te leren dan is dit wat je moet gaan doen. Proberen om de beste ouder te zijn voor je kind die je kunt op dit moment. Het verleden kan je niet ongedaan maken maar wel proberen te herstellen. Moet ik iets herstellen omdat ik nu anders ben dan bij mijn eerste? Nee, want ik ben voor hem nu ook anders. Ik leer elke dag bij, als moeder maar ook als professional. Daarbij is nog een belangrijk detail, en niet geen onbelangrijk, mijn eerste, tweede en derde zijn drie volstrekt verschillende jongens die allemaal een eigen zorgbehoefte hebben. Dus wat pas echt oneerlijk zou zijn is hun alle drie hetzelfde behandelen.
Wees de beste versie die je kunt zijn!
Dus wees de beste versie van de moeder die je vandaag kunt zijn, blijf niet terug kijken naar het verleden of te streng zijn voor jezelf. Jij bepaalt met welke bril je op kijkt naar je kinderen, en dat gaat dus verder dan alleen dit voorbeeld. Het gaat er bijvoorbeeld ook om of dat je wilt kijken naar je kind als een probleem of het probleem. Een kind of een ouder is namelijk niet het probleem, het is misschien de context, de wisselwerking of alle factoren bij elkaar. De bril die je opzet helpt bepalen hoe je de situatie interpreteert en dus hoe je er mee omgaat.
Het gaat niet altijd soepel in het opvoeden van kinderen, maar nog belangrijker je hoeft het niet alleen te doen!! Nadenken over of er alternatieve brillen zijn om naar jullie situatie te kijken? Wil je meer leren over hoe je in verbinding blijft met jezelf en met je kind, neem dan contact met mij op!
Laat reactie achter
REACTIES