De situatie veranderen en toch jezelf blijven

Moeten wij, als volwassenen, onze kinderen veranderen? Onszelf verbeteren? Ons aanpassen aan anderen? Dit is vaak wel een indirecte wens van mensen die in therapie komen. Althans, ze hebben ergens last van en dat moet dan weg. Natuurlijk, er zijn ALTIJD nuances en verschillen. Sommige dingen zijn wat meer fixbaar of aanpasbaar. Zoals bijvoorbeeld als traumaklachten na een traumatische ervaring. Hiervan weten we dat de klachten daarna (enorm) afnemen. Maar ben je dan veranderd? Gefixt? Of is in dan alleen je gevoel over die ervaring veranderd? Dat maakt je niet ineens tot een ander mens. Het verandert je gevoel en daardoor je gedrag, waardoor je misschien veranderd lijkt.

De ondertiteling

Mensen zijn in wezen goed. PUNT. Er is vaak een reden of een achterliggende behoefte. Is dit altijd direct of makkelijk waar te nemen? Absoluut niet. Is het altijd logisch? Ook niet. Is het makkelijk om het goede altijd te zien? Nee. Het goede in de mens, het goede in het gedrag zien kost moeite maar is het onderzoeken waard. Door uit te gaan van de goede intentie van de ander, en ja ook als dit niet logisch lijkt, maak je het voor jezelf eigenlijk ook alleen maar fijner. Laat ik een voorbeeld geven:

• Mijn zoon slaat zijn broertje heel hard en trekt hem aan zijn arm. Mijn eerste impuls is om boos te worden want hij doet zijn broertje pijn. Door niet boos te worden maar te onderzoeken wat maakt dat hij dit doet komt naar voren: hij wilde mij helpen want zijn broertje was niet aan het luisteren en deed vervelend. (even een disclaimer, als mijn kids vervelend zijn ga ik ze dus niet slaan…) * Zijn intentie was dus om mij te helpen.
• Je man reageert vaak niet wanneer jij boos op hem bent en gaat dan stilzwijgend zitten of loopt weg. Hierdoor voel jij je nog bozer en je voelt je totaal niet gehoord. Zo zitten jullie beide in een vicieuze cirkel vol frustratie. Van binnen bij je man en bij jou, gebeuren er waarschijnlijk hele andere dingen. Hij weet wellicht gewoon niet hoe hij ermee moet omgaan als hij het idee heeft dat jij vindt dat hij faalt. Maar zijn intentie is niet om jou te negeren. Hij kan of durft gewoon nog niet iets anders te doen. Hij denkt dat hij door niets te zeggen het niet erger kan maken.. Niet wetend wat er allemaal bij jou van binnen gebeurt.

Gedrag

Gedrag is niet per se makkelijk om te begrijpen, te ondertitelen. Maar het is zo waardevol om gedrag te herkaderen. Want hierdoor hoef jij niet te veranderen én hoeft de ander niet te veranderen. Elkaar op een andere begrijpen en zien zorgt ervoor dat je anders gaat reageren. Hierdoor ontstaat er meer ruimte en lucht voor iedereen.

Waarom is dit zo relevant in alle vormen van Relaties?

• Kinderen ervaren snel dat zij iets niet goed doen. Het is voor kinderen fijner om te denken dat zij slecht zijn dan dat hun ouders slecht zijn. Hun ouders zijn namelijk degene uit wie zij voortkomen en die voor hun zorgen. Dus wat zij doen is dingen naar zichzelf toe trekken en zichzelf als stom zien. Maar dit zullen ze niet snel zeggen. Wat je wel zal zien is hun gedrag. Ze gaan zich slecht gedragen, ze trekken zich terug. En wie weet wat nog meer. Het ziet er altijd anders uit. Neem het voorbeeld van mijn zoon net. Op het moment dat ik reageer op wat hij doet, gaat hij mij niet vertellen wat er onder zit. Zou ik hem dan überhaupt geloven? Doet dat er toe? Zijn gedrag is immers slecht. Dus als ik het gedrag bekrachtig, zal hij denken: ‘ik doe het fout’ en leert hij niet hoe het wel moet of wat een andere oplossing is.
• Ouders willen het goed doen. Ze willen goede ouders zijn. Ze willen hun kinderen beschermen. Maar soms gaat de manier waarop dit gebeurt ten koste van de ontwikkelingsbehoeften en mogelijkheden van hun eigen kinderen. Wat dan kan gebeuren is dat we ons stuk staren op het gedrag van de kinderen en denken dat het aan hen ligt. Maar het ligt niet aan hen, en het ligt niet aan jou. Het is soms de interactie, de context en dat we elkaars ondertitelingen en intenties onvoldoende kunnen begrijpen.
• Partners in relaties willen geen gedoe maar weten soms niet meer hoe. Je begrijpt elkaar onvoldoende en ziet niet de laag die er onder zit. Dan ga je denken de ander moet veranderen. En met die wens komen ze dan mijn praktijk binnen.

Therapie..

Dus in therapie gaat het niet om veranderen, niet om iets anders worden, maar ontdekken wie jij bent en dat het goed is zo. Acceptatie misschien wel, empathie voor jezelf en elkaar.

In gezinstherapie gaat het om elkaar weer begrijpen, om het gedrag anders te leren herkaderen.

In partnerrelatietherapie gaat het om elkaar weer zien.

En in alle gevallen gaat het om meer verbinding. Met jezelf en met elkaar.

En bovenal weer het goede zien in de mens.

Even een disclaimer, natuurlijk is er soms meer aan de hand. Soms zijn er bijvoorbeeld ontwikkelingsproblemen, maar ook dan geldt bovenstaande: het goede zien en jezelf begrijpen zoals je bent.

Dus wil je hier wat mee doen? Als is het maar 1 gesprek, dat kan. Neem contact met mij op via:

www.samenzwaluwen.nl